LREC 2012, Istanbul (Daan)

LREC is een conferentie die ik al sinds 2000 trouw bezoek. Sommige locaties waren mooier dan andere, maar hier in Istanbul hebben we weinig te klagen gehad. Op zich was deze LREC, vooral voor de mensen van mijn instituut (TLA/MPI), met een record aantal acceptaties, heel succesvol. En ook, ondanks het META PR-geweld, was CLARIN in ieder geval heel zichtbaar door het aantal geaccepteerde presentaties en posters; maar je moest verder kijken dan de reclame. Een hele nuttige service op deze conferentie was de posterprintservice, die helpt als je je posters thuis vergeet, zoals schrijver dezes overkwam. 

Het extra-conferentie gebeuren was ook niet te versmaden, Istanbul is een boeiende stad waarvan de rijke geschiedenis overal door het moderne vernislaagje naar buiten steekt. Alhoewel zeker niet innovatief in toeristisch perspectief, was voor mij het bezoek aan de Aya-Sophia het hoogtepunt. Het conferentiediner in het veel bepilaarde cistern, gelardeerd met dansende derwisjen, was ook bijzonder. Vooral als je je bedenkt dat mensen die het diner voorbij hadden laten gaan,  de opvolgende dagen in de rij moesten staan om deze plek te kunnen bezoeken. Ik weet niet of dit hetzelfde diner is waar Jan Odijk naar verwijst, in ieder geval heb ik in het cistern geen 360o-uitzicht gehad, ook al heb ik van alles geproefd wat op tafel stond. Waarschijnlijk stond er wat in de weg. (Zie de foto's). Wat ik wel weet, was dat het behoorlijk vochtig was; de menukaart was 'slap' van 't vocht.

Grappig voor mij persoonlijk was dat een van mijn papers  dat twee jaar geleden nog genadeloos door de reviewers werd afgeserveerd, nu bijna ongewijzigd werd geaccepteerd. Sappige verhalen heb ik ook nog wel, maar of ze tegen die van Jan opkunnen…  vraag het ons.